Extension

http://www.youtube.com/watch?v=2ZX1S5FViIE

88-89න් පස්සේ ශ්‍රේෂ්ඨ අරමුණු තියෙන තරුණයො ඉන්නවද කියල මම දන්නෙ නෑ

ජගත් මනුවර්ණ , ඔබ කව්ද ?
මම වෘත්තියෙන් රංගන ශිල්පියෙක් .හැබැයි ,ලංකාවේ වෘත්තිය රංගන ශිල්පී ලෙස හදුන්වාගන්න අර්ථය තුළ ඉන්න කෙනෙක් නෙවෙයි . ලංකාව ඇතුලෙ Professional Actor කියල කියන්නෙ , ඒගොල්ලො වැඩියෙන් වැඩකරන සහ රගපෑමෙන් ජීවත්වෙන කියන අදහස ඇතිවනේ .

නමුත් ,මම Professionalism කියල විශ්වාස කරන්නෙ වෙන එකක් . ඒ කියන්නේ ඒ සදහා කොච්චර සුදුසු ද සහ ඒ වෘත්තිය සදහා තමුන් කොච්චර වගකීම් සහිතද කියන අර්ථයෙන් යුතුව මම වෘත්තීය රංගන ශිල්පියෙක් .හැබැයි ජීවත්වෙන්න මේක විතරක්ම කරන කෙනෙක් නෙවෙයි .පිටපත් රචකයෙක් , කෙටි චිත‍්‍රපට අධ්‍යක්‍ෂවරයෙක් ,වේදිකානාට්‍ය රංගන ශිල්පියෙක් ආදීවශයෙන් විවිධ ක්‍ෂෙත‍්‍රවල වැඩකරන සහ කලාවට සම්බන්ධ සියලූම ක්‍ෂෙත‍්‍රයන් ඇසුරු කරන වර්ගයේ කෙනෙක් විදිහට මට මාව හදුන්වන්න පුලූවන් .
කොළඹට එන්නේ මොකටද?
කොළඹට එන්න හේතුවක් විදිහට මම හදාගන්නේ ඒ දවස්වල ටවර් හෝල් රගහල් පදනමේ තිබුණු ද්විවාර්ෂික නාට්‍ය හා රංගකලා ඩිප්ලෝමා පාඨමාලාවයි . ඒකට මම සම්බන්ධ වෙනව .හැබැයි මටම තේරෙන්න ගන්නවා මම කොළඹ එන්න හදාගත්තු හේතුව අන්තිම වැරදි එකක් සහ මම වැරදිම තැනකට ඇවිත් ඉන්නෙ කියල .මොකද ඒ වෙද්දි ඒ නාට්‍ය පාසලේ නොකෙරුනේ නාට්‍ය විතරමයි . අනික් සියල්ල කෙරුන .භක්ති ගීත කිව්ව , පිලිගැනීමේ ගීත කිව්ව ,වෙසක් කූඩු හැදුව ,නූර්ති ගී කිව්ව . ඒ නිසා එතන ඇතිවුනු මත ගැටුම් හේතුවෙන් අවුරුදු එකහමාරකට පස්සෙ පංති තහනම් කරල මාව එළියට දානව .මගේ කොළඹට එන්න හේතුව දිගහැරුනේ ඔය විදිහටයි . එන්නේ නඵවෙක් වෙන්න තියෙන මගේ Egoඑකත් එක්ක . මුළින්ම මම දකින්නේ නඵවෝ , නඵවෝ තමා මගේ ආකර්ශනය දිනාගත් පුද්ගලයො වෙන්නේ.මට මේ වෘත්තියට එන්න පොළඹවන්නේ නඵවා කියන වෘත්තිය . ඒකට තියෙන ඇඵම් කමට තමයි මම කොළඹට එන්නේ.
රංගනය හැදෑරිය යුතුද ?
ඕනෑම විෂයක් අධ්‍යයනය කළ යුතුයි .Academic o non Acadamic ද කියන එක නෙවෙයි ප‍්‍රශ්නය .පෙදරේරු කර්මාන්තයේ මේසන් බාස් කෙනෙකුටත් අධ්‍යයනයක් පුහුණුවක් අවශ්‍යයිනේ .පුරුදුවෙන්න ගෙවල් හදන්න බෑනේ .මුළින් ශිල්පය ඉගෙනගන්න ඕනේ .ශිල්පය ඉගෙනගන්න තමන් ගඩොල් ටිකක් තියාගෙන පැත්තකට වෙලා බිත්ති බැද බැද පුරුදු උනාට කමක් නෑ .හැබැයි ඒවයේ මිනිස්සු පදිංචි කරන්න බෑ .මම කියන්නේ ඒ වගේ හැම විෂයකටම පුහුණුවක් ,හැදෑරීමක් අවශ්‍යයි .
කෙටි චිත‍්‍රපට කුමටද ? කුමක් ස`දහාද ?
කෙටි චිත‍්‍රපට කියන්නෙත් ප‍්‍රකාශන මාධ්‍යක් .හැබැයි ලංකාවේ තාම ඒ තත්වයට දියුණු වෙලාද කියන ප‍්‍රශ්නයක් තියෙනව . බොහෝ තරුණ නිර්මාණකරුවෝ තමන්ගේ ප‍්‍රකාශන නම් කෙටි චිත‍්‍රපට හරහා ගේනව .හැබැයි ඔවුන්ගේ මූළිකම අරමුණ වෙන්නේ ,මගේ පවා මූළික අරමුණ වෙන්නේ චිත‍්‍රපට උළෙලවල් .මොකද කෙටි චිත‍්‍රපට හැදුවට ඒක පෙන්නන්න ලංකාව ඇතුලේ ක‍්‍රමයක් ගොඩනැගිල නෑ , ඒකට අවකාශයක් නිර්මාණය වෙලා නෑ . හොද නිර්මාණ තියෙනව , ඒව හැදෙන්නෙම උළෙලවල් අරමුණු කරගෙන .ඒ වගේම දිගු චිත‍්‍රපටයක් කිරීමේ අරමුණෙන් යුතු බොහෝ දෙනෙක් කෙටි චිත‍්‍රපටවලින් තම ගමන පටන් ගන්නව . මේක හොඳ ප‍්‍රවනතාවක් . මේ දෙක මාධ්‍යන් දෙකක් . නමුත් ලංකාවේ දිගු චිත‍්‍රපට කරන නිර්මාණකරුවෝ බිහිවෙන්න පෙර පුහුණුවක් ලෙස මේ කෙටි චිත‍්‍රපට සේවයක් කරනව .
කෙටි චිත‍්‍රපට කිරීමේ සැබෑ පරමාර්ථය වෙනුවට එය පාලමක් පමණක් කරගන්නව ?
එහෙම තමයි ලංකාව තුළ කෙටි චිත‍්‍රපට කෙරෙන්නේ . මම නම් බොහෝ විට මගේ ප‍්‍රකාශනයන් තුළ මට අවංක දැනෙන මාතෘකා කතා කරනවා .මට නොදැනෙන දේවල් මම කවදාවත් නිර්මාණ තුළට ගෙන එන්නේ නෑ .ඒව මම උළෙලවල් වලට දැම්මට මම මට ඕන දේ ඒවයින් කතා කරනව ,ඒ තුළ දේශපාලනේත් තියෙනව .
සිනමාව ආත්මීය වින්දනය ස`දහා පමණක්ද ?
නෑ ල ඒක රටින් රටට පුද්ගලයගෙන් පුද්ගලයට වෙනස් වෙනව . සිනමාව කියන්නේ හුදු රසවින්දනය සදහාම වෙන් වූ මාධ්‍යක් නෙවෙයි . දැන් Lolita වගේ නිර්මාණයක් ගත්තහම ඒකේ කතා කරන්නේ විපරීත ලිංගික ආශාවන් සහිත මිනිසෙක් ගැන ,Lolita Cindromeකියන එක Psychology විෂයට එන්නේ Lolita  පොතෙනුත් නෙවෙයි , චිත‍්‍රපටය හැදුනටත් පස්සෙයි . No Manz s land වගේ එකක යුද්ධයේදී මිනිස් ජීවිතවලට ලැබෙන වටිනාකම ගැනත් ල ්‍Hotel Ruwanda වගේ චිත‍්‍රපටයක මතුකරන දේත් ගත්තහම මම හිතනව සිනමාවෙන් වින්දනයට වඩා දෙයක් කරන්න පුඵවන් කියල .
The Dark Fall    මෙකක්ද ?
ඒක දැනට අවුරුදු පහකට හයකට කළින් මම ලියපු තිර පිටපතක් . සෑහෙන කාලයක් මම ඒ පිටපත පෙන්නල ඒකට නිෂ්පාදකයෙක් හොයන්න වෙහෙසුනා ,තැන් තැන්වලට ගියා , මට මේ පිටපත කරන්න සල්ලි ටිකක් දෙන්න කියල ඉල්ලගෙන . ඉතාම අඩු මුදළකින් මම මේ film එක කරන්න උත්සාහ ගත්ත මගේ යාඵවො ටිකකුත් එකතුකරගෙන .කොහෙම හරි ඒ සියලූ උත්සාහයන් අසාර්ථක උනා .පස්සේ මට තේරුනා මේ පිටපත උස්සගෙන ගියාට මේකට මට සල්ලි ලැබෙන්නේ නෑ කියල .මොකද ලංකාවේ සල්ලි වියදම් කරන ගොඩාක් අයට පිටපතක් කියවල film එක කොයි වගේද කියන එක තේරුම් ගන්න බෑ . ඒ නිසා මට සිද්ධ වෙනව මේ filmඑකේ හැඩය ඒගොල්ලන්ට පෙන්නන්න , මෙන්න මේ වගේ එකක් තමයි මම කරන්න යන්නේ කියල ඒ අයට පෙන්නන්න . ඒ වෙද්දි මම හොයාගත්ත දෙයක් තිබ්බා ලෝකයේ සමහරක් අධ්‍යක්‍ෂවරු තමන්ගේ චිත‍්‍රපටය කරන්නට පෙර එහි පූර්ව ප‍්‍රචාරක පටය නිර්මාණය කරන බව .මමත් අත්හදා බැලීමක් විදිහට පූර්ව ප‍්‍රචාරක පටයක්Promo Reel එකක් The Dark fall Trailer එක හැදුව .වෘත්තීය සහ වෘත්තීය නොවන මගේ මිත‍්‍රයෝ ශිල්පීන් රාශියක් ඒකට දායක උනා , මට සහය දුන්න ,කිසිම කෙනෙක් මුදල් අපේක්‍ෂාවෙන් දායකත්වය දුන්නේ නෑ . ඒ අනුව මම නිෂ්පාදකයෙක් හොයමින් ඉන්නව . ඒ අතර දැනට මම මට පුඵවන් විදිහට වෙනත් චිත‍්‍රපටයක් හෙමිහිට දර්ශනයෙන් දර්ශනය රූපගත කරමින් ඉන්නව ග මොකද මට සෙකප හදන්නේ නැතිව ඉන්න බැහැ ල මම කරන වැඬේ ඒක , ඒ නිසා මම එහෙම වැඩකරමින් ඉන්නව .
ඔබ කර්ම චිත‍්‍රපටයේ තිර පිටපත නිර්මාණය සදහා දායක වෙනවා . කර්ම සදහා විවිධ විචාර විවේචන ලැබෙනවා .ඒ පිළිබද ඔබේ අදහස ?
filmඑකක් ප්‍රෙක්‍ෂකයාට වද දිය යුතු නැත යන්න තමයි මගේ විශ්වාසය . මම කර්ම පිටපතට ප‍්‍රසන්න ජයකොඩි සමග දායක වෙනව . කොහෙමත් film එකක් කියන්නේ සියයට සීයක් පිටපත නෙවෙයි . දර්ශන තලයෙදි අධ්‍යක්‍ෂවරයාට එය රිසි පරිදි වෙනස් කරගන්න පුඵවන් . ඒක ඔහුගේ අයිතිය සහ නිදහස වගේම වගකීම වෙන්නත් පුඵවන් . Music , Editing, Sound ආදියෙන් ඒ filmඑක වෙනස් වෙන්න පුඵවන් .ඒ අනුව කර්ම නිෂ්පාදනයෙන් එළියට එනව .චිත‍්‍රපටයට විවධ විචාර ලැබෙනව . අනික ලෝකයේ හැදෙන හැම චිත‍්‍රපටයක්ම අපට බලල තේරුම් ගන්න බැහැ .ඒ සදහා රූප සාක්‍ෂරතාව අවශ්‍යයි . විවේචන තියෙන්න පුඵවන් ,මිනිස්සුන්ට නොතේරෙන්න පුඵවන්, නමුත් පර්යේෂනාත්මක නිර්මාණ තියෙන්නත් පුඵවන් .
කලාකරුවා වෙළද භාණ්ඩයක් ද ?
ඔව් , ලෝකය තුළ මේ වන විට සියලූ දේට වෙළද වටිනාකම් තියෙනවා .ඒ වෙළද වටිනාකම් වලින් තොර කිසිම දේකට මේ වනවිට පැවැත්මක් නැහැ . කලා ශිල්පියෙක් කරන කාර්යකට මූල්‍යම වටිනාකමක් නොලැබුනොත් කොහෙමද ඔහු නඩත්තු වෙන්නෙ කියන ප‍්‍රශ්නය එනව .ඒ නිසා ඒකට නිශ්චිත ඊට අදාල වූ වෙළද වටිනාකමක් හිමිවිය යුතුයි.  මේ තත්වය මගහැරල යන්න අපට බැහැ .හැබැයි ප‍්‍රශ්නේ ඒ අදාල නිශ්චිත වටිනාකමවත් මිනිසුන්ට ලැබෙනවද කියන එකයි . එළියෙ සියල්ල විකිණෙමින් තියෙන මොහොතක කලාකරුවා මෙකටද ලාබෙට කුණු කොල්ළෙට විකිණෙන්නේ . නිර්මාණ කරුවෙක් තුළ තියෙන්නේ සංකේතීය වටිනාකමක් .ඒ සදහා වූ නිශ්චිත වටිනාකමක් අපි හෙයා ගතයුතුයි . අනිවාර්යෙන්ම අපි වෙළද භාණ්ඩ තමයි . අපි එහෙම නොකියාගන්න තාක් කල් අපිව නිකං ගන්නයි එළියෙ බලාගෙන ඉන්නේ ග අපිට වටිනාකමක් නැහැ .අපි එහෙම පාවිච්චි වෙනවාද නැත්නම් හරි අපිව පාවිච්චි කරන්න හැබැයි අපේ නිශ්චිත මිළ අපිට ගෙවන්න කියන තැන මම ඉන්නව .
වත්මන් ලාංකීය තරුණ නිර්මාණ ශිල්පීන් ගේ අරමුණ සහ කි‍්‍රයාව අතර පරස්පරයක් තියෙනව ල ඔවුන් හැමවිට පවතිනSystem එකත් එක්ක අනුගතයි කියල කිව්වොත් ?
මට තියෙන්නේ අසූව දශකයෙන් මෙපිට ඉතිහාසයක් . ඊට පෙර 88-89 න් පස්සේ ශ්‍රේෂ්ඨ අරමුණු සහිතව වැඩකරපු මිනිසුන් තරුණයන් හිටියාද කියන ප‍්‍රශ්නයක් මට තියෙනව .මොකද 88-89 න් පස්සේ අතිවන තරුණ තරුණියෝ 60 000 ක රික්තයක් . එතනින් පස්සේ මම දන්නෙ නෑ ශ්‍රේෂ්ඨ අරමුණු සහිත මිනිස්සු ඉන්නවද කියල .එතනින් කිහිප දෙනෙක් සමහරවිට ඉතිරිවෙලා ඇති . ඊට පස්සේ මගේ ඉතිහාසය තුළ මට හමුවෙන්නේ රියැලිටි වැඩසටහන් වල සින්දු කියන , නටන ,sms ගහන , හින්දි film සිහින ලෝකවල සැරිසරන ,fantesy ලෝකවල ජීවත්වන පිරිසක් . ඔවුන්ට ශ්‍රේෂ්ඨ අරමුණු නැහැ . එහෙම අරමුණු සහිත දෙන්නෙක් තුන්දෙනෙක් හමුවෙලා ඇති ,නමුත් බහුතරයකට තියෙන්නේ ඉතාම පෞද්ගලික ආත්මාර්ථකාමී අරමුණු . මම කොහොමද තැනකට යන්නේ ල,මම කොහෙමද පොරක් වෙන්නේ ,මම කෙහොමද තැනක් හදාගන්නේ කියන අරමුණු මිසක් අපි කොහෙමද අනිකාට තැනක් අරන් දෙන්නේ කියල හිතන මිනිස්සු ඉතාම ටිකයි මට හමුවෙලා තියෙන්නේ . දැන් ඒ තත්වය විශ්වවිදයාල ඇතුලටත් රිංගලා . ඒ තුළත් රියැලිටි ෂෝ . ඒ තුළත් පටු අරමුණු . තනියම ගොඩයන්න තමයි හැමෝම උත්සාහ ගන්නේ .
අජන්ත අලහකෝන් ‘‘ ජනරළ’’

Source from http://mirrorarts.lk/

කලාකරුවා නිර්මාණ කළ යුත්තේ පාලකයෝ කියන විදියට නෙවෙයි ^Featured

Mirrorarts - ශ‍්‍රී ලාංකේය නූතන සිනමාවේ ප‍්‍රගමනය පිළිබඳව කතා කරන්නේ ද එය ප‍්‍රසන්න විතානගේ නම් මාහැගි කලාකරුවාගෙන් නැතිනම් සිනමාවේදියාගෙන් තොරව කතා කළ නොහැකිය . 1992 වර්ෂයේදී ‘සිසිල ගිණි ගනී ’ චිත‍්‍රපටිය සමග ඇරඹි වෘත්තීමය සිනමා දිවිය මේ වන විට දශක දෙකක් පසුකර ගොස් හමාරය .

දශක දෙකක් තුළ කලබලයක් නැති ගමනක් ගිය ඔහු චිත‍්‍රපටි හයක් නිර්මාණය කළ අතර ඒ සියල්ල පේ‍්‍රක්ෂක සිත් සතන් තුළ සදා නොමැකෙන සටහන් තැබුවේය .

සියලූ චිත‍්‍රපට ජාතික සහ අන්තර්ජාතික වශයෙන් සම්මානයට පාත‍්‍රවෙද්දී ඔහු නැවත පේ‍්‍රක්ෂකයා අතර එන්නේ ඔහුගේ නවතම චිත‍්‍රපටිය වන ‘ඔබ නැතුව ඔබ එක්ක ’ සමගයි .

කලාත්මක නිර්මාණයක් කිරීමට ඇති වැට කඩුලූ නොතකා සිය ගමන යන අතරේ මදක් ඔහු අප සමග නැවතුනේ ‘ඔබ නැතුව ඔබ එක්ක’ සමග නැවුම් වූ ඔහුගේ ජීවිතයේ තතු අප සමග බෙදා ගැනීමටයි .
මේ මිරර් ආර්ට්ස් ප‍්‍රසන්න විතානගේ සමග  කළ  සාකච්ජාවයි .

ජීවිතේ නොදුටු පැත්ත නිර්මාණාත්මක ඇසින් දැකීමට උත්සහ කරන ඔබ , ඔබේ අලූත් චිත‍්‍රපටියේ තේමාව බවට පත් කරගන්නේ කුමක්ද ?

මේ චිත‍්‍රපටියේ ප‍්‍රධාන තේමාව බවට පත්වෙන්නේ  ආදරය. අපි ආදරය කරන අය අපට ආදරය කරනවද? අපි ආදරය කරලා තියෙන්නේ අපට විතරද? එක්තරා පුද්ගලයෙක් ජීවිතේ දෙස ආපසු හැරී බැලීමේදී ඔහු දකිනවා ඔහු ආදරය කරපු කෙනත් එක්ක නෙවයි නේද ජීවත්වෙලා තියෙන්නෙ කියලා .
ඒ වගේම මේ චිත‍්‍රපටිය අපි නොතකා හරින පුද්ගලයාටත් ආදරය කරන්න පොළඹවන චිත‍්‍රපටියක් විදියටත් මම දකිනවා .

ආදරය වගේම මේ රටේ තිස් වසරක් පැවැති යුද්ධය කොහොමද පුද්ගල ජීවිතයට බලපෑවේ කියන එකත් එක පැත්තකින් අරගෙන මම කතා කළා .

මීට පෙර යුද්ධයේ අඳුරු පැත්ත තේමා කරගනිමින් මම "පුරහඳ කළුවර" සහ "ඉර මැදියම" චිත‍්‍රපටි කළා . "ඔබ නැතුව ඔබ එක්ක"කියන්නේ යුද්ධය ගැන කියවෙන මගේ තුන්වැනි චිත‍්‍රපටිය සහ අවසාන චිත‍්‍රපටිය .

මිලිටරීකරණය නිසා ඇතැම් නිර්මාණකරුවෝ යම් සිරවීමකට ලක්වුණා . යම් යම් සීමා පැනවුණා . නමුත් පශ්චාත් යුධ සමයෙ කෙරෙන යුධ චිත‍්‍රපටිවලදී ඒ තත්ත්වය වෙනස් වෙලා තියෙනවා . මේ පිළිඉඳව ඔබේ අදහස පැහැදිලි කළොත් ?

ඕනම යුද්ධයක් අවසානයේ එහි ඉතිහාසය ලියන්නේ ජයග‍්‍රාහකයා .ඒ පිළිබඳව නිර්මාණ කරන්නේ ජයග‍්‍රාහකයා . මේ කාරණය අපි යුද්ධයෙන් පස්සේ චිත‍්‍රපටි කිහිපයක් හරහාම දැක්කා . සිනමා නිර්මාණකරුවෙක් විදියට මම දකින්න උත්සහ කරන්නේ අනෙක් අය නොදකින පැත්ත . යුද්ධය අවසානයේ කතා නොකරන මිනිසුන් ගැන . යුද්ධය පැවති කාලයේදීත් චමරි , වන්නිහාමි , අර්ෆත් , දුමින්ද වැනි චරිත වුණත් මම දැක්කේ කුසලානය අහිමි වූ පිරිසක් විදියට .

යුද්ධයෙන් පස්සේ මේ චිත‍්‍රපටිය හරහාත් මම එවැන්නක් කතා කරනවා . අප අවට සිද්ධවෙන්නේ මොකද්ද කියලා බලන්න දැන් කාලය ඇවිත් .  කලාකරුවා නිර්මාණ කළ යුත්තේ පාලකයෝ හෝ වෙනත් කෙනෙක් කියන විදියට නෙවෙයි . තමන්ට දැනෙන විදියට .

ඔබ නැතුව ඔබ එක්ක චිත‍්‍රපටිය කලාත්මක ප‍්‍රකාශනයක් විදියට නිර්මාණය වන විදිය සහ එහි  අන්තර්ගතය ඔබේ මුල් කෘතිවලින් වෙනස් වන අයුරු කතා කළොත් .

මේ නිර්මාණය සඳහා වස්තු බීජය වෙන්නේ  රුසියානු මහා ගත්කතුවරයෙකු  විසින් රචිත කෙටි නවකතාවක් . මට මේ නවකතාව ලැබෙන්නේ තරුණ නාට්‍යකරුවකු වන ආරියවංශ ධම්මගේ අතින් .  මේ පොත කියවලා ඒක මම ජීවත් වන පරිසරයේ ඇති පශ්චාත් යුධ සමයට අනුවර්තනය කළා .

ඒ වගේම කලින් කරලා තියෙන නිර්මාණවල මගහැරුණු හැම දෙයක්ම මම මේ චිත‍්‍රපටියේදී හදා ගත්තා . අනෙක් චිත‍්‍රපටිවලට වඩා මනුෂ්‍ය චරිතවල සාරය  , අධ්‍යාත්මය දැනවීමට උත්සහ කළා . ඒ සඳහා  සෑම රූප රාමුවක්ම , සෑම කැමරා ධාවනයක්ම සහ සෑම කැමරා කෝණයක්ම යොදා ගත්තා .

ආදරය කියන දේ කියනවට වඩා ඒ දේ පෙන්නුවා  . ඇත්තටම කියනවනම් මම මේ නිර්මාණය හරහා මගේ සීමාවල් අභිබවමින් යන්න උත්සහ කළා .  ලංකාවේ සිනමා කර්මාන්තයේ පවතින දුර්වලකම්වලට නිර්මාණකරුවා අනුගත විය යුතු නෑ .

ඔබ මේ චිත‍්‍රපටියේ ප‍්‍රධාන භූමිකාව සඳහා ඉන්දියානු නිළියක් යොදා ගන්නවා . මීට හේතුව ලංකාවේ ඒ චරිතයට සුදුසු කෙනා නැතිවීමද?

චිත‍්‍රපටියේ විදියට ඇය දෙමළ තරුණියක් . මම කැමති වුණේ  නෑ ඒ සඳහා සිංහල නිළියක් යොදා ගන්න . අවාසනාවට ලංකාවේ දෙමළ චිත‍්‍රපටි කර්මාන්තයකුත් නෑ . ගොඩක් මහන්සි වුණා මේ චරිතයට කෙනෙක් හොයා ගන්න .

ලංකාවේ තරුණියක් සති තුනක් විතර පුහුණු කළා . ඇය දක්ෂ වුණත් මේ චරිතය ඇයට කළ නොහැකියි කියලා මම තේරුම් ගත්ත නිසා නැවත ඇය ඉවත් කෙරුණා . පස්සේ මගේ මිත‍්‍රයෙක් වන තපස්නායක් එවපු පින්තුරවල සිටි  අන්ජලී පටිල් මේ සඳහා තෝරා ගත්තා .  

ඇය ඒ වන විට චිත‍්‍රපටි දෙක තුනක රඟපාලා තිබුණා . මේ චිත‍්‍රපටිය රඟපාන කාලේ ඇයට බොලිවුඞ් චිත‍්‍රපටියකට ආරාධනා ලැබුණා . ඇත්තටම මම ඇයව තෝරගන්න විට ඇය ජනප‍්‍රිය නිළියක් නෙවෙයි .

ඇය මේ චරිතයට සාධාරණත්වය ඉෂ්ට කළාද?

ඔව් . ඇය විශිෂ්ටයි . ඇය දෙමළ තරුණියක් නෙවෙයි  . චිත‍්‍රපටියේදී ඇයට දෙමළ සහ සිංහළ භාෂාව කතා කරන්න වෙනවා . ඇය හොඳින් වචන උච්චාරණය කළා . සියලූම දෙබස් කට පාඩම් කළා . කවදාවත් දෙබස් වැරැද්දුවේ නෑ . අපි මුලින් හිතුවේ හඩ කැවීමට වෙනත් කෙනෙක් යොදා ගන්න . ඇය කෙතරම් දක්ෂ ලෙස වචන උච්චාරණය කළාද කියනව නම් අපි ඒ සඳහා ඇයවම යොදා ගත්තා .

ඉන්දියානු සිනමාව කර්මාන්තයක් විදියට කොපමණ දියුණුද යන්න මට ඇය හරහා තේරුම් ගියා .  

මේ චිත‍්‍රපටියේ සංගීත නිර්මාණය  පිළිබඳව කතා කළොත් ?

සංගීත නිර්මාණය කළේ ලක්ෂ්මන් ජෝසප් ද සේරම්  . ඔහු චිත‍්‍රපටිය බලලා කිව්වේ මේකට සංගීතය අත්‍යවශ්‍ය නෑ කියලා . මම චරිතවල අභ්‍යන්තරය පෙන්වීමට සංගීතය භාවිතා කළා මිස හැඟීම් පෙන්වීමට යටි පෙල ඇඳීමක් සේ සංගීතය භාවිතා කළේ නෑ .

මම ලක්ෂ්මන්ට ස්තුතිවන්ත වෙනවා ආදරය සහ වෛරය අතර ඇති අධ්‍යාත්මය හෙළිවන ආකාරයට උචිතම ස්වර භාවිතා කරමින් මෙහි සංගීත නිර්මාණය කළාට .

ජාත්‍යන්තර සම්මාන උළෙලවල් රැසක්ම නියෝජනය කරන්න මේ චිත‍්‍රපටියට හැකි වුණා?

ඔව් . ඒ අවස්ථාවලදී චිත‍්‍රපටියට ඉහළ ප‍්‍රතිචාර ලැබුණා . ලන්ඩන්වල තිරගත වෙද්දී සති දෙකකට කලින් ප‍්‍රවේශපත් ඉවර වුණා .  ප‍්‍රථම වතාවට තරගකාරී උළෙලකට ඉන්දියාවට යනවා . තවත් උළෙලවල් සඳහා ආරාධනා ලැබිලා තියෙනවා .

ඔබ ජපානයට චිත‍්‍රපටිය විකිණු බව කියනවා . එහි සත්‍යතාවයක් තියෙනවද?

ඒ ගණුදෙණුව මෙහෙමයි . මගේ චිත‍්‍රපටිය ජපානයේ ෆුකෝකා සංරක්ෂණාගාරය මිලදී ගත්තා . මේ වෙන කොට මගේ චිත‍්‍රපටි 5ක් මිලදී ගෙන තියෙනවා . ‘සිසිල ගිණි ගනී’ චිත‍්‍රපටියත් මිලදී ගන්න නියමිතයි . විකිණිම නෙවෙයි මෙහිදී මගේ අරමුණ වුණේ . සංරක්ෂණය කිරීම .

ලෙස්ටර් ජේම්ස් පීරිස් මහත්මයා චිත‍්‍රපටි සංරක්ෂණය පිළිබඳව දශක හතරක් පුරා කතා කරනවා . මොකුත් වුණේ නෑ . මේ වගේ දේවල්වලට රාජ්‍ය මැදිහත්වීමක් නැත්නම් අපට සිද්ධවෙනවා පුද්ගලික මට්ටමින් සංරක්ෂණ තහවුරුවක් ලබා ගන්න . ඒකයි මම මුලිනුත් කිව්වේ කර්මාන්තය කඩා වැටෙද්දී නිර්මාණකරුවත් කඩා වැටිලා හරියන්නේ නෑ කියලා .  

ජාතික චිත‍්‍රපටි සංස්ථාවෙන් සංරක්ෂණාගාරයක් ඉදිකිරීමට කටයුතු කරගෙන යනවා .  ඔබ මේ වන විටත් ඔබේ නිර්මාණ සියල්ල භාර දීලලූ නේද ?

ඇත්තටම චිත‍්‍රපටි සංස්ථාවේ මේ පිළිබඳ උනන්දුවක් දක්වන පිරිසක් සිටීමම සතුටක් .  ඒක හොඳ ආරම්භයක් .  නමුත් ඒ දේ සර්ව සම්පූර්ණ නෑ. මෙය පැය 24 ම නිශ්චිත උෂ්ණත්වයේ පවත්වාගෙන යන්න  ඕන . ඍණ උෂ්ණත්වයක පවත්වනවා කියන්නේ බල ශක්තිය වැය කරන්න වෙන වැඩක් . ජල වාෂ්ප ඉවත් කරන්න නිශ්චිත පිළිවෙලක්  ඕන . නිරන්තරයෙන් පිටපත් පරීක්ෂා කරන්න   ඕන . පූර්ණ සංරක්ෂණාගාරයක් තවම නෑ . නමුත් මේ ආරම්භයට ගෞරවයක් විදියට තමයි මම මගේ චිත‍්‍රපටිවල පිටපත් ලබා දුන්නේ .  

ඔබ ඔබේ නිර්මාණ හරහා ජාත්‍යන්තරය අවුස්සා සම්මාන ලබා ගන්නවා කියලා ඇතැමුන් කියනවා . මෙය සත්‍යයක්ද නැත්නම් ඔබව හංවඩු ගැසීමට කරන වෑයමක්ද?

අපි ජීවත්වෙන්නේ යුද්ධය ඉවර වුණත් ආන්තීකරණය වූ සමාජයක . මම ජාතියකට සේවය කරන කෙනෙක් නෙවෙයි . මම විශ්වාස කරන්නේ මනුෂ්‍යත්වය .

ඒ මනුෂ්‍යත්වය ගැන මම කතා කරන්නේ . නිර්මාණයක් ජාත්‍යන්තර ඇගයීමකට ලක් වෙද්දී බලන්නේ පාක්ෂිකත්වය නෙවෙයි. ජාත්‍යන්තර සිනමා උළෙලවල්වල ජූරි සභිකයෙක් විදියට මම වැඩ කරලා තියෙනවා . එතනදි බලන්නේ නිර්මාණයේ සිනමාත්මක ලක්ෂණ , මනුෂ්‍යත්වයේ සහ ජීවිතයේ ගැඹුර,  සහ නිර්මාණයේදී නිර්මාණකරුවා කෙතරම් දුරට අවංක වුණාදැයි යන කාරණා. මම ඉල්ලන්නේ ඔබේ කෝණයෙන් මං දෙස බලන්න කියලා නෙවෙයි. මගේ කෝණයෙන් මම මනුෂ්‍යත්වය දෙස බලපු විදිය දකින්න කියලා.

ඩිජිටල් සිනමාවක් බිහිවීම අපේ සිනමා කර්මාන්තයේ උන්නතියට කෙබඳු බලපෑමක් ඇති කරයිද?

එය එක්තරා ආකාරයකට සිනමා නිර්මාණකරණයේදී යන පිරිවැය අඩු කරනවා . බෙදා හැරීම පහසු කරනවා . ප‍්‍රක්ෂේපණයේදීත් මුල් දවසේ පිටපත වගේම දකින්න පුළුවන් වෙනවා . මේ පිටපත් පටලපටයට වඩා ලාභදායි . ඒ නිසා වැඩි පිටපත් සංඛ්‍යාවක් එකසැරේ පෙන්වන්න පුළුවන් .

අවාසනාවට මේ තාක්ෂණය සිනමාවේ ප‍්‍රගමනයට භාවිතා කරන්න බැරිවෙලා තියෙනවා . ජාතික සිනමා සංස්ථා පනතේ පටලපට විතරයි පෙන්වන්න අවස්ථාව ලබාදීලා තියෙන්නේ .

මේ පනත වෙනස් කරලා ඩිජිටල් සිනමාව ඇතුළත් කිරීමට කැබිනට් කමිටුවක් පත් කරලා වාර්තාවක් නිකුත් කළා. ඒත් ඒක තවමත් නීති කෙටුම්පතේ හිරවෙලා . දැන් අවුරුද්දක් විතර වෙනවා .

කර්මාන්තයක් එසේ පවත්වාගෙන යන්න බෑ . ලෝක ප‍්‍රවණතාවලට යන්න  ඕන . වාසිය ගන්න  ඕන . මම විශ්වාස කරනවා මේ සම්බන්ධයෙන් අපට ජාතික ප‍්‍රතිපත්තියක් අවශ්‍යයි කියලා  .

සිනමා කර්මාන්තයේ පවතින දුර්වල තැන් , සිටින නිර්මාණකරුවන්ට වගේම තරුණ නිර්මාණකරුවන්ගේ පැමිණීමටත් බාධාවක් නේද?

ඔව් . මුලින්ම ආයෝජන හිතකර වාතාවරණයක් නිර්මාණය වෙන්න  ඕන . මුහුදු සීමාවෙන් ඔබ්බට ගිය සිනමාකරුවෝ කිහිපදෙනෙක් බිහිවූ පමණින් කර්මාන්තය පවතින්නේ නෑ .  

මට පේන විදියට සිනමාකරුවෝ කිහිපදෙනෙක් සිටියදී කර්මාන්තය මිය යනවා .ඇතැම් රටවල මේ දේ වෙලත් තියෙනවා. තාමත් සිනමා හල්වලට යන හොඳ පේ‍්‍රක්ෂක පිරිසක් ඉන්නවා.

මේ ඒ අයට කරන අසාධාරණයක්.  ඩිජිටල් සිනමාව කියන්නේ තරුණයාට ඉදිරියට එන්න පුළුවන් මගක්. අද තරුණයන්ගේ කෙටි චිත‍්‍රපට මොන නාලිකාවෙද පෙන්වන්නේ. කුමන ආයෝජකයද මේ අයට අත දෙන්නේ. මේ හැමදේටම ජාතික ප‍්‍රතිපත්තියක් අවශ්‍යයි.  රජයට සාහාය දෙන චිත‍්‍රපට තෝරලා ඒවට අත දෙන එක තමයි අද රජයේ ප‍්‍රතිපත්තිය වෙලා තියෙන්නේ.
සිනමාව දේශපාලනීකරණය වීමත් සමග වාරණයට බිය වූ ඇතැම් නිර්මාණකරුවෝ අද දුර්වල වෙලාද?
එහෙම දේකුත් තියෙනවා. මගේ පුරහඳ කළුවර චිත‍්‍රපටයත් වාරණයට ලක්වුණා. නමුත් ඒක නැවත පෙන්වන්න අවස්ථාව ලැබුණා. ඊට පසුවත් මම නිර්මාණ කළා. ඒවා එළියට දාන්න මම බය වුණේ නැහැ.
අශෝක හඳගමගේ අක්ෂරය වුණත් රැගුම් පාලක මණ්ඩලය මගින් නීත්‍යානුකූලව වාරණය කළේ නැහැ. නමුත් ඒක සූක්ෂම ලෙස වාරණය වුණා.
නිර්මාණකරුවාගේ නිර්මාණ නිදහස නැති වුණා. වාරණයේ තියෙන භයානකම දේ තමයි ස්වයං වාරණය.

ඒ කියන්නේ ඔබත් ස්වයං වාරණයට ලක් වෙලාද?
නෑ. එහෙම වුණානම් මම මේ චිත‍්‍රපටය කරන්නේ නෑ.

බිහිවෙමින් තිබෙන සිනමාකරුවන්ගේ සංසදයේ ප‍්‍රතිපත්ති පිළිබඳවත් කතාකරමු
මේ වනවිට කිහිපදෙනෙක් මීට එකතුවෙලා ඉන්නවා. අපේ පළමුවැනි  අරමුණ ජාතික ප‍්‍රතිපත්තියේ අවශ්‍යතාව තහවුරු කිරීම. ආයෝජන හිතකර ප‍්‍රතිපත්ති ඇතිකිරිමට පෙලඹවීම සහ ඩිජිටල් සිනමාව යොදා ගැනීමට සුදුසු වාතාවරණය සකස් කිරීම.

රංගන පාසලක් ඉදිකිරීම සම්බන්ධයෙන් ඔබේ සැළසුම පැහැදිලි කළොත්....
මම මේ ක්ෂේත‍්‍රයට ඇවිත් දශක දෙකක් වෙනවා. මම විශ්වාස කරනවා පෙරළා මගෙන් යමක් මේ කර්මාන්තයට විය යුතුයි කියලා. ඒකයි ලබන වසරේ මුල රංගන පාසලක් ඉදිකිරීමට කටයුතු කරන්නේ. මෙහිදී න්‍යායික මෙන්ම ප‍්‍රයෝගික දැනුමද ලබා දෙනවා. සැළසුමේ වැඩි විස්තර පස්සේ කියන්නම්.  

සංවාදය -  ශිරන්තනි මානවඩු

Resource location --- http://www.magalan.comuf.com/articles/heroes-of-sri-lanka/

Heroes of Sri Lanka

Our heroes are the true sons of Sri Lankan soil who would never stand against the country. They came forward for the country out of the common people, giving them leadership, in many occasions that the country very badly wanted them. Our country witnessed many heroic characters during the war from 1975 to 2009 against terrorism and the separatist ideologies. I am not talking about the list of official national heroes declared by the government. My concern is about those people who sincerely dedicated and sacrificed their lives to protect the country, its people,and its interests. I am trying to present my own list of such characters here, whom to my conscience are the true heroes of our country.

(Please be notified that more names will be added to the list below in future, and the pictures above represent only a part of the heroes listed below.)

Great Kings

• Pandukabhaya (437-380 BC)
• Dutugemunu (161-137 BC)
• Walagamba (104 BC and 88-76 BC)
• Parakramabahu the Great (1164-1197 AD)

Rebels Against British imperialism

• Monarawila Keppetipola Adikaram (Killed by the British 26th November, 1818)
• Kivulegedara Mohottala (Killed by the British 18th December, 1818)
• Bootawe Rate Rala
• Puran Appu (Killed by the British 8th August, 1848)
• Gongalegoda Banda (Died in exile 1st December, 1849)
• Kudapola Thero
• Wariyapola Sri Sumangala Thero (Commemoration on 2nd March)

Activists of the National Liberation Movement

• Migettuwatte Gunananda Thero (Passed away 21st September, 1890)
• Anagarika Dharmapala (Passed away 29th April, 1933)
• Edward Henry Pedris (Killed by the British 7th July, 1915)
• S. Mahinda Thero (Passed away 16th March, 1951)
• Philip Gunawardena (Died 26th March, 1972)
• S. A. Wickramasinghe (Died 25th August, 1981)
• Udakendawela Saranankara Thero
• E. W. Adikaram (Died 28th December, 1985)

Against Tamil terrorism (LTTE)

• Cpl. Gamini Kularathna (Hasalaka Gamini) (Died in action 10th July, 1991)
• Lt. Gen. Denzil Kobbekaduwa (Died in action 8th August, 1992)
• Maj. Thuvan Nizam Mutalif (Died in action  31st May, 2005)
• Mr. Lakshman Kadirgamar (Assassinated by LTTE 12th August, 2005)
• Cpl. Ranjith Premasiri (Nero) (Died in action 28th April, 2009)
• Lt. Col. Lalith Jayasinghe (Died in action 26th November, 2008)

Other Prominent Characters in history

• Thotagamuwe Sri Rahula Thero (Passed away in 1491, exact date not available)
• Colonel Henry Steel Olcott (Died 17th February, 1907)
• Welivita Sri Saranankara Sangharaja Thero (Passed away 9th July, 1778)
• Ananda Maithreya Thero (Passed away 18th July, 1998)

Theme Song for Politicians.

Theme Song for Politicians.

Prof. Sunil Ariyarathna

This fantastic, moving piece of Sinhala poem by Professor Sunil Ariyarathna was sung by veteran vocalist Nanda Malini in her solo musical show, “Pavana”. I first heard this song sung live by Nanda Malini at the University of Ruhuna auditorium, somewhere in 1987, when I was just 18 years. Those were the days that were getting heated up by the emerging second JVP insurrection, and the state terror.
However, a few songs in “Pavana”, like the above, were highly capable of cooling down the minds of the youth, and giving them an insight of how the future of the country should be moulded.
Those were the days which politicians, at all levels, were corrupt or began to be corrupt. Sri Lankan civilization could no more be called a civilization. The nation was appealing for politicians and a political environment that can look after the people of this country; but it was a dream way too far to become a reality, and Nanda Malini sang this song.

If I can rain down
on drought-ridden villages,
If I can be a surprise pot-of-rice
in cold foodless homes…

It was a time the people of this country perished and the politicians were wasting state resources to play the fool. This song gave people an idea of how the future politicians must think. The song actually was considered the theme song of future politicians of the country. The people of Sri Lanka passed a terrorizing period, and those who survived were lucky enough to elect a prime minister, who soon became the first woman executive president of Sri Lanka. The people still remembered the song.

If I can be a smile on the lips
of many crying children
If I can bloom on trees
like a wild flower to be plucked…

At first, it looked as if the song was ‘happening’, but not for too long. Time passed by, without making a considerable difference. Corrupt politicians became more corrupt, with good ones here and there, as it had been all the time. More time passed, and the people still remembered the song, with a stronger appeal.

If I can play in the sleeping eyes,
a dream coming true
If I can be an awakening song
that is sung at every home…

Governments changed. Corrupt politicians became a Lumpen social class. Looting the museum or smashing age-old archaeological artifacts for buried treasure became parts of their lifestyle. It is high time that this song is sung again. Again and again every morning; every morning and evening, when the parliament starts, when the parliament closes, at cabinet meetings, at ministries, and everywhere there are politicians. This song must be the song of the politicians; it is supposed to be their theme song. The politicians must begin to live up to this song; today, right now, until the lines of this song become their sincere wish for the country!

source URL----    http://www.magalan.comuf.com/theme-song-for-politicians/

To Elicit Details of Illicit Deals? - පොලීසියෙන් ඇවිත්!

To Elicit Details of Illicit Deals? - පොලීසියෙන් ඇවිත්!

Remembering Hemaratne Liyanaarachchi

Remembering Hemaratne Liyanaarachchi

s the saying goes, a man must perform three tasks – plant a tree, father a son, and write a book – to make his life complete. Hemaratne Liyanaarachchi graduated from the university of life, doing more and better than it is said in the saying.
His young age was spent in a kind of enchanted garden (of which I only have heard of; and when I heard, it reminded me the fantasies of Bridge to Terabithia) that hosted a variety of trees, including a very special, ancestral jak tree from which the exceptionally tasty fruits were taken to offer King Weeraparakrama Narendrasingha during the royal visits to Sri Pada, in the 18th century.
When it comes to sons, he had two instead of one. He got eight books published, including two translations. Mr. Liyanaarachchi was the Principal of English Specialist Teachers’ College, Peradeniya, from 1995 to 1998. Not only for his own two sons, Hemaratne Liyanaarachchi had been a father to hundreds of his teacher-students.
Born at Dimiyawa, Ratnapura in 1938, he received his early primary education at Dimiyawa Maha Vidyalaya, and joined the Kuruwita English School at

Some of the books by HL.

grade 4. In 1948, the year Sri Lanka won Independence from the British, he entered Ananda College, Colombo, at grade 5, where he spent the rest of his school-life.
Ananda College moulded him to be fit in many ways. His sporty spirit dragged him to play in the teams of Basketball (under 19), Cricket (under 14), and the Hostel Volleyball Team, apart from his participation in Table Tennis and Badminton games. Former Army Commander, General Rohan Daluwatte had been one of his Basketball team mates. P. Dayaratne (former minister), J. B. Dissanayake (professor in Sinhala), Sunanda Mahendra (journalist), D. B. Nihalsinghe (filmmaker), and Karu Jayasuriya (politician) were some of his contemporaries and batch mates at Ananda College.
The beauty in the life of Hemaratne Liyanaarachchi is that he was an expert in mathematics, who dedicated it entirely to literature. His secondary education was focused on mathematical
subjects. He became a trained teacher in mathematics at Maharagama Teachers’ Training College, and was appointed to a school at Marassana, in Kandy district. From there, he joined the Uyanwatta Teachers’ Training College, Polgolla (now Mahaweli National College of Education) as a lecturer in double-maths.
His first literary work, Mathaka Satahan – මතක සටහන් – (Memories) was published in 1964; and the second, Padadayakugen – පාදඩයකුගෙන් – (From a Vagrant) in 1965. Padadayakugen was the first book published by Deepani Publishers of Nugegoda. In 1967, Hemaratne Liyanaarachchi published his third book, Anthima Da – අන්තිම දා – (The Final Day) and went for a 20-year silence in his literary life. His marriage and beginning to learn French took place during this silent time. Further, he was spending time to write-cut off-and rewrite another piece of literature that developed into his fourth book, Mama Rathriya Vemi – මම රාත්‍රිය වෙමි – (I’m The Night).
The fateful accident in 1985 took a lot off from Mr. Liyanaarachchi. It disabled his right leg, bringing down his walking speed to a minimum; he could no more engage in sports, which eventually brought him high blood pressure; but the steel was already tempered! In 1986, he achieved Diploma Superior in French language, a General Degree with honours, and Post-graduate Diploma in English Literature from University of Peradeniya. The same year he joined the English Specialist Teachers’ College, Peradeniya, as a lecturer in English Literature. His fifth book, Sapumalge Lokaya - සපුමල්ගේ ලෝකය – (Sapumal’s World) came to the readers in 1991 as a collection of short stories.
Becoming the Vice Principal of ETC in 1992 and the Principal, in 1995, was a turning point in Mr. Liyanaarachchi’s life. He got engaged in a lot of literary work during that time. ‘A Guide to O’ Level Literature’ was written keeping the student-teachers in mind. Once when I was a student-teacher in ETC, during a chat Mr. Liyanaarachchi told me that he was translating two books those days. He got his retirement in 1998. Those books came to the readers in 1999 as Yaksha Bandhanaya and Faustus.
After the retirement he went back to live at Ratnapura, until his final moments; during which time he wrote a number of short stories, and a Sinhala translation of William Shakespeare’s The Comedy of Errors. He wrote a series of articles to Silumina weekly on Western Literature’s criticisms. His final hours at Ratnapura hospital too were spent to complete a short story he had been writing.
The unpublished works of Hemaratne Liyanaarachchi will come to the readers as a collection of short stories, a Sinhala translation of Shakespearean drama, ‘The Comedy of Errors’, and ‘Batahira Sahithya Vicharaye Ithihasaya’ (History of Criticism In Western Literature) – a book carrying the series of articles he wrote to ‘Silumina’.
Just 3 days before his death, Mr. Liyanaarachchi had watched over a TV news telecast, how the former Libyan leader Muammar Gadaffi was brutally murdered on the street by the U-backed mobs. As Mrs. Liyanaarachchi recalls, he was shocked to see the incident on 20th October 2011, and was worried saying, “How can anyone murder a leader like this…!”. The shock created by this incident might surely have broken the sensitive heart of Hemaratne Liyanaarachchi.
He was a man of tempered steel, with a heart that cried for humanity.

(Special thanks should go to Sapumal Liyanaarachchi for his help in preparing this article.)